In ‘de Marathon’ stelt ras-Rotterdammer Leo, als hij hoort dat hij voor een testrun moet afreizen naar de hoofdstad, geïrriteerd: ‘Er is toch wel ergens anders een lopie? Bleiswijk, Berkel en Rodenrijs, Schiebroek voor mijn part…’
Hoewel deel van de gemeente Rotterdam, lijkt de wijk Schiebroek in minder hoog aanzien te staan dan een zwik landelijker gelegen randgemeenten.
Het ‘echte’ Rotterdam, zo wordt ons verteld, is de fonkelende hoogbouw, Katendrecht, de Nieuwe Binnenweg en die kekke hofboogjes. Met ronkend proza over ambacht en authenticiteit lokken citymarketeers de vermogende hippe Nederlander naar die delen van de stad.
Toch zijn in de paar vierkante kilometer rond het Rododendronplein alle sociaal-culturele groepen te vinden die de rest van de stad zo bijzonder divers maken. De vrije-schoolkinderen, het oude geld, allochtone gezinnen, de kleine middenstand, maar ook de woongroep voor verstandelijk beperkten: het is er allemaal te vinden.
Ik woon zelf alweer een jaar tussen de hipsters in het Oude Noorden. Maar ik verlang nog regelmatig naar het contact met échte Rotterdammers dat mijn dagelijkse rondje Peppelweg me bracht.
Dit stukje over Schiebroek stond op het blaadje van woensdag 28 juni van de Groots Rotterdam Scheurkalender 2017.