Afgelopen weekeinde konden Correspondent-leden met een PVV’er in gesprek. Ik deed mee aan de discussie en vond mijn naam de maandag erop terug in het AD.
Hieronder mijn reactie hierop, eerder al geplaatst op Facebook.
Klassieke hekzitjournalistiek van Joris Luyendijk.
Afgelopen weekeinde was er op de Correspondent de gelegenheid om Tamara Wulffelé, een actieve PVV’er, het hemd van het lijf te vragen. Ik vond het wel interessant dus begon vriendelijk.
Naarmate ‘het gesprek’ vorderde begon Tamara asielzoekers en ‘de islam’ aan te vallen in inmiddels genoegzaam bekend PVV-proza. Na een litanie aan verdachtmakingen besloot ik haar wat meer tegengas te geven. Niet de bedoeling natuurlijk, want in onze gedachtewisseling met cryptofascisten moet het wel gezellig blijven. Het is wel belangrijk dat we na 15 jaar moslimbashen ook hún kant van de zaak een keer horen.
Ik vroeg haar op een gegeven moment of ze niet vond dat ze een beetje als een nazi klonk als de woorden ‘islam’ en ‘moslims’ in haar betoog door ‘joden’ en ‘jodendom’ vervangen zouden worden. Voor Luyendijk is dit reden om mij in de samenvatting van de discussie in het AD bij implicatie weg te zetten als ‘in het nauw gebracht’, ‘intolerant’ en ‘agressief’.Sorry Joris, dat ik niet zo moreel gelobotomeerd ben dat ik een stroom aan haatzaaiend getroll beantwoord met ‘he, wat interessant; zo had ik het nog niet bekeken’ of ‘ik vind het echt supertof van je dat je dit doet, Tamara’ omdat ik zelf niets te verliezen heb. Er zijn genoeg mensen om me heen die dat wél hebben en heel bang worden van de mainstreaming van dit soort gedachtegoed.
Dat de Correspondent, die zegt ‘voorbij de waan van de dag’ te gaan, in samenwerking met het AD en WNL, ook mee wil roeren in deze bak stront, is bijzonder jammer, want met het goede werk van mensen als Sinan Çankaya en Abdelkarim El-Fassi verwoordt het nu juist een zeldzaam en broodnodig tegengeluid.
Nabrander: van meerdere mede-Correspondentleden heb ik begrepen dat de serie het nodige teweeg heeft gebracht. Er schijnt flink op los te zijn gemodereerd: bijdragen zijn verwijderd en een enkeling heeft zelfs een ban gekregen. De draad ter afsluiting van de serie ‘Kunnen we praten?’ heeft op het moment dat ik dit schrijf maar liefst 766 bijdrages; bij mijn weten een hoog aantal voor de Correspondent. In de draad is het nodige te doen over het feit dat leden buiten de Correspondent om door Luyendijk met naam en toenaam zijn opgevoerd. Een paar dagen na het stuk in het AD — waarover ik vooraf overigens geen contact met de Correspondent of Luyendijk heb gehad — kreeg ik een mail van Luyendijk met daarin excuses voor het feit dat het onvoldoende duidelijk was dat de discussie openbaar was. Dat ik de maandag na de discussie zonder wederhoor geciteerd werd of dat hij een karikatuur maakte van mijn bijdrage, daar heeft hij het verder niet over gehad.
Het lijkt erop dat de Correspondent nog altijd bezig is met damage control: normaal als ik een dergelijke levendige discussie ververs, neemt het aantal bijdragen aan de draad toe (in draden van de Correspondent rechtsboven de draad zichtbaar), maar elke keer als ik deze draad ververs, loopt het aantal bijdragen terug (eerst 770, later 760 en weer wat later 754 en inmiddels 751).